Çoli ne ya? sorusunu duyar gibiyim.Çoli'inin sevgili TDK'mizde bir anlamı yok.Ama canım ciğerim T.'mle bize çok şey ifade ediyor.Hayatımızın bir parçası. Kendisi aslında ilk önce bir böceğe koyduğum addı fakat sonra soyutsal ve ilahi bir şeye dönüştü ve en değerlimiz oldu.
Herşey çevremdeki insanalrdan bunaldığım tepemin tasının titrediği ve atmak üzere olduğu bir perşembe günü oldu.Çok bunaltıcı ve uykulu edebiyat, fizik v.s nin ardından ürkütücü derecede sessiz ve yamuk yumuk inşa edilmiş evler ve apartmanlarla dolu ormannın içinde yazın gece üçten sonra yaban domuzlarının bastığı lojmanın otobüslerinden birine kendimi attım .
Ve en nefret ettiğim şeylerden ikisi arasında seçim yapmak zorunda kaldım . Ya o sürekli boş boş konuşan cakkıdı cakkıdı sakız çiğneyen lojman kaşarlarndan birinin yanına oturacaktım ya da otobüs pencerelerinin birleşim noktası tam da görüş açımda olan ve bacakalrımın sığmadığı boş çift kişilik koltuğa oturacaktım.
İnsanlarla pek kaynaşamayan ruhsal problemleri olan bir metalsever kız olarak görülen ben tabiki de çift kişilik bölmeme balıklama daldım. Garbage 'dan It's All Over But The Crying açtım ve depresif trenlerde yolculuk yaparken gözüme kahverengi oldukça garip bir böcek ilişti.
Normal biri "böcek işte la" deyip geçerdi buna ama ben onu izledim izlerken yanıma yaşlı bir teyze oturdu öndeki kadınla selülit muhabbeti yapıyorlardı. Farkettim ki sevgili böceğim de benim gibi o çıldırmış insanlardan kaçıyordu.İşte o an dedim ki dünyada beni anlayabilen ikincimi buldum ve bundan sonra senin adın Çoli olsun .
Çoli'mle çok iyi anlaştık. O cama tırmanıp karçam uçmak istiyordu. Bende otobüs camını acil durum çekiciyle kırıp " Savulum laan II. A bdülhamit'i kendime alıyorum 12 Adayı da Yunanistana vermiyorum ulannn!!" diye camdan atlamak istiyordum.Ama tabiki o otobüs sarsıntısıyla kayıp baştan başlıyordu . Bende o her düştüğünde başka gezegenlerde dolaşıyordum ve birden
Çoli'm hangi cibiliyetsiz bir katil pislik mikrobun çıkarttığı camla otobüsün kolonunu birleştiren silikonu çıkardıysa o boşluğa düştü.Ya dayanamadı artık bu işkenceye ya da gerçekten ayağı kaydı düştü o pis karanlık boşluğa. Geri çıkar diye ümit ettim peçeyle yardım etmek için uzattığımda mora çalan yeşil kanı geldi ellerime . Yıkıldım tükendim bir insanın umutlarıyla böyle oynayan bir tanrıyla karşılaşmamıştım hiç. İlk önce umutlandırıp sevinç hayat veip sonra bir çırpıda onları elimden almak. Çoli bizim herşeyimizdi . Şu an evimdeki bütün eşyalrın adı Çoli, Çoli1, Çoli 2 .... dir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder