22 Ağustos 2011 Pazartesi

Deliye beşadım Sanki

Mantık çalıştıracağımız şeyler olmasa ,duygularımızla hareket etsek sürekli diye yakınıyorum.Bazen isyana dönüşüyor.Diyorum kızım bırak ,oda var işte yaşa onunla,suyun ekmeğin gibi. Basit şeylerle kafanı yorma,ama yok buda duygu işte benim hisleşmekten harap olmuş duygularım.Bazen çift bilincim olduğunu düşünüyorum.Şu dünyanın üst katmanındaki şeyleri bir üst kademeli dünyaya çıkabiliyorum  bazen,duygularımın içime oturduğu kırıldığı zamanlarda.Birinci bilinç sanırım kendine yeni bir dünya istiyor ve elde ediyor.Daha mutlu olabileceği bir dünya ..Fakat bu birazda hesaplaşma evresi.İşte böyle zamanlarda biraz daha içime dönüyorum.İnsanlar bir sorunu olduğunu düşünüyorlar aramızda.fakat öyle değil.Bu sorunun hepsi benim. Bunu anlayabilseler tamamen kendimi adayabilirim onlara.Ama imkansızlar da inmek böyle birşey.Ben yine de o dünyadaki her şeyi seviyorum ,arkasında çalan fon müziğini,orada yaşadığım odayı.Beni bekleyen adlandıramadığım birçok şeyi.Tekrar dönmek acı. Ama bu 13 yaşımdan beri böyle.Ve son bir senedir sık sık artıyor.Tamam çokta uzatmak istemiyorum.Zaten kafam karışıyor..

T.
http://fizy.com/#s/1lyo6y

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder