Bizim ailedeki tüm erkeklerin kafa yapıları aynı.hepsi burunun dikine gitmeyi seviyor.uslanmak nedir bilmiyorlar.hata bile olsa kendi hataları sonuçta.benim hatam ,ben katlanabilirim durumları.yaşları kırk bile olsa hep çocuklar.çok usludurlar ,ve en çok kendilerine yaramazlar.iğneyi  batırırlar kendilerine sürekli.birde sabır taşı yok mu.çatlamıyor ki anasını satayım.hadi bi çıt dese,hadi çatladı,bölünsene yahu .ikiye ayrılıp parçalansana.ama yok.çatlakta olsa, olsundur.parçalarıını yerden toplamaya kalkan tipler de var.hatta bazılarını kaybeden.en kötüsü bu.biz ona hayatını bitirdi diyoruz kısaca.Çok söyledik,çok anlattık vsleri.Şimdi ben hepsinden bikaç özellik alabilmişim.Ne erkegini yaşayabiliyorum şu durumun ne dişisini oynayabiliyorum.bu tamamen Araf.Ne benim hatalarım ne de başka bir şey bu sadece sürekli hissedilen bir terkedilmişlik duygusu.Bir gün kendimi terketmek umuduyla yaşayabiliyorum,sadece bu.