daha önceden tanışıklığım olan ama tanıyorum diyemediğim biri çıktı karşıma.koktum ilk önce. hatta kızdım. hangi kapının dış mandalısın sen diye. höbededir dedim yine yanıldım. iyi biriymiş. konuşabiliyor. kendince biri anlattım ne biliyorsam ona bilmediklerimi de anlattım. dinledi. sordu cevap verdim . sormadım bir şey merak etmedim kafamı kaldırıp suratını da bakmadım merak etmedim çünkü hayallerimde güzeldi o . gerçeğini görmek istemedim.anladı herhalde. göstermeye çalışıyor şimdi kendini bana. bakmak istemiyorum suratına dinlemek istemiyorum. sormak istemiyorum. kızgın değilim sevmiyorum da ne de başka bir şey. adı var sadece o da ne kadar önemli bilemem. sonra rüyalarımı anlatıyorum anlatarak biteceğini sanıyorum.sonra her şey başa dönüyor. tekrar geliyor gidiyor.ne kadar uzaksa o kadar iyidir diyorum . hayal uzaklığın karesiyle ters orantılıdır.
çizdirenler oluyor. kafamı çizdireyim diyorum. giderler belki benim yapraklar taşlar kabuklar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder