nasıl?

çağdaş hatırlattı da yine duygulandık eskilerden bahsedince küçükken illallah dedirtecekk kadar haşarıydım sessiz sakin görünen bir caniydim kabulümdür aklım fikrim cinlik hinlikteydi pek çok canım ciğerim de bilir bunları ve bu güne kadar hiç birinden de pişmanlık duymamıştım arılar kediler karıncalar sinekler flan filan

ta ki ismail abiyi katlettiğimi öğrenene kadar 

bu hikaye de şöyle başlar efendim ben sokak çocuğu kardeşim tek varlığım ve kafam babamın bize hediyesi iki japon balığıydı pörtlek gözler tül kuyruk kaçınılmaz renk turuncu benim tek derdim akılalmaz deliliğim ve merakımdı bir erkek çocuğu potansiyelim kardeşimin gazıyla ve tüm içtenliğim ve vicdan duygumla balıklarımızın üşüdüğünü düşündüm ve bu bana elbette ki dert oldu kaloriferleri yoktu sobaları da ve üşüyorlardı emindim tek derdim yuvalarını sıcak tutmaktı tam o anda kafamda işaret fişekleri patlayıverdi kaptığım gibi fanusumuzu mutfağa koştum ocağın üstüne koydum japon evini dahiyane bir sevinçle yaktım o ocağın altını umutluydum tabi  2 dakikada aklımdan geçenler isteklerim mutluluğum ve katil oluşum. hepsi iki dakika sürmüştü çünkü 2 dakika sonra ismail abiler yan yatmıştı ve ben o sevinçle uykularının geldği fikrini daha çok beğenmiştim  malesef onlar öldü şimdi her deniz kenarına gittiğimde aklıma gelir onlar 

- ismail abiiğğ

-hooppp